طاعون شتر ملاحظه

طاعون 

شتر ملاحظه 

: در روز پنجم جولاي 2004 خبرگزاري تركمنستان اعلام كرد كه بيماري خطرناك وواگيري در بين دام هاي حوزه‌ مرزي قزاقستان واوزبكستان كه كاراكورت Kara Kurt ناميده مي شود ، ديده گردیده میباشد وتعدادي نيز از دام هاي صحراي توپ كاراگان Tupkaragan در كشور قزاقستان درگير بيماري گردیده اند . قابل ذكر میباشد كه اين صحرا محل رویش ونگهداري 4000 نفر شتر هست وبنابر اظهارات مقامات محلي بر اثر شيوع بيماري بيش از 100 نفر شتر تلف شده اند . در گزارش ديگري معلوم شد كه در ماه مه 2004 اپيدمي بيماري طاعون انساني در تركمنستان ظواهر شده ومنجر به مرگ ومير بيش از بيست نفر گرديده است واين گزارش براي اولين توشه بوسیله يك شركت آلماني كه در مرز اوزبكستان ـ تركمنستان مشغول كار بوده است ، اعلام گردیده هست . مراتب فوق به وسیله سازمان جهاني بهداشت ودفتر بين المللي بيماري هاي واگير OIE تأييد نشده می باشد ، اما نظر به خطرها بيماري ومشترك بودن آن بين آدم وشتر وبا اعتنا به شيوع آن در كشورهاي همسايه ، اين مقاله براي آشنايي دست اندركاران با اين بيماري تدوين ومنتشر مي گردد . 

پرس پلت

طاعون 

شتر Camel Plague بيماري واگير وخیم و يا مزمني می‌باشد كه با سپتي سمي، تخريب شديد بافت ريه ها و آسيب ديدن دستگاه لنفاوي تن مشخص مي شود . عامل مسبب بيماري ، باكتري يرسينيا پستس Y .Pestis كه يك باكتري گرام منفي ، غير متحرك بوده وعضو خانواده انتيروباكترياسه Enterobacteriacae میباشد . اين باكتري را مي بضاعت با رنگ آميزي رايت Wright ، گيمزا Giemsa و وياسون Wayason رنگ آميزي ومشاهده كرد . ارگانيسم مذكور نسبت به دماي بالا ويا محيط هاي خشك دور و اطراف حساس بوده وبسرعت از بين مي رود ، ولي در دماي 28 رتبه سانتي گراد مي تواند به آرامي رشد نمايد . در آزمايشگاه مي بضاعت و توان اين باكتري را بر روي سه جور محيط كشت پرورش اعطا کرد كه عبارتند از : نوترينت بروت nutrient broth ، بلاد آگار blood agar و آگار unenriched agar . كلوني هاي حاصله ، كلوني هاي ريزي به قطر 1 تا 2 ميلي متر ، خاكستري رنگ و غير موكوئيدي است . . . . 

حيوانات بيمار منشأ انتشار بيماري به شمار مي فرایند زيرا كه ادله مسبب بيماري را از طريق ترشحات بيني و چرك ناشي از عقده هاي لنفاوي و هواي بازدم و جنين سقط شده و پرده هاي جنيني منتشر مي سازند .دلیل بيماري معمولاً از طريق گزش ه ها نظير پشه ها ، كنه ها وعنكبوت هاي گزنده ( Spiders ) از مخزن به حيوانات دار منتقل مي گردد . 

اين بيماري يك بيماري مشترك می‌باشد ومي تواند از حيوانات اهلي به بشر منتقل شود ، خط مش انتقال بيماري مي تواند از طريق گزش كنه هاي آلوده ، پشه وعنكبوت گزنده ( Spiders ) باشد ، در مواردي نيز بيماري طاعون ريوي از طريق قطرات آلوده و کثیف از دهن آدم بيمار به بشر سالم منتقل شده وباعث تکثیر بيماري مي گردد . انتقال بيماري از طريق تنفسي از حيوان به انسان نيز ممكن می‌باشد .شیوه ديگر انتقال تماس انسان با بافت هاي آلوده هست به همين جهت سلاخ ها وقصاب ها ون منزل دار بيش از ديگران در معرض ابتلاي به بيماري مي باشند . 

Higgins (1985) معتقد می باشد كه مگس ها نقش مهمي را در انتقال بيماري دارا هستند و در چهره تکثیر بيماري بايد اين ات را كنترل نمود و همچنين بيماري ممكنست كه از طريق خوردن مواد غذائي و يا آب آلوده و کثیف و همچنين نيش ه‌ها خونخوار از دامهاي بيمار به دامهاي سالم منتقل شود . 

اپيدميولوژي 

: صدها سال می‌باشد كه نقش شتر در همگی گير شناسي طاعون شناخته گردیده میباشد (Curasson ،1947 ؛ Fedorov ، 1960 ) . Wu وهمكارانش (1936 ) و Pollitzer (1954 ) گزارشات قبلي مربوط به طاعون در شتر را مرور كرده وبيان نمودند كه بسياري از دانشمندان به گزارش هاي قبلي شيوع طاعون در شترها مشكوك می باشند . 

(1960 )Fedorov توضيح اعطا کرد كه آلودگي هاي يرسينيا پستيس علاوه براين كه مي تواند به عنوان يك بيماري مشترك از حيوان به دام منتقل شود ، همچنين توانا می‌باشد كه از آدم در گیر نيز به شتر منتقل گردد (1973) Sotnikov در گزارشي ذكرمي كند كه استدلال مسبب بيماري درمغولستان ، چين، هندوستان، ايران، عراق، افريقا و شوروي قدیمی از شترهاي بيمار انقطاع شده است . شيوع طاعون در بين شترهاي دوكوهانه در روسيه از سال 1911 شناخته گردیده وشيوع هاي طاعوني متعدد در آدم در اثر تماس با شترهاي دوكوهانه ديده شده است . نیز چنين در سال 1912 متعاقب مصرف گوشت شتر بيمار افراد بيشماري در روسيه به طاعون مبتلا شدند ( Kowalevsky ،1912 ) . آخرين شيوع گزارش گردیده طاعون در روسيه در سال 1926 چهره اعطا کرد ( Strogov ، 1959 ) . 

طاعون نه فقط در قبل به عنوان يك بيماري زئونوز در روسيه وجود داشته میباشد بلكه اخيراً شيوع بيماري طاعون در بشر ها ودر شترهاي جماز در موريتاني بوسیله (1971) Alonso ودر ليبي بوسیله Christie وهمكاران (1980) گزارش شده هست و يرسينيا پستس در شترهاي جماز از خيارك ها جدا شد . 

در ضمن (1987) Mustafa بيماري را در شترهاي سوداني نيز گزارش كرده است . (1913) Sacquepee & Garcin طاعون خياركي شايع در بين شترهاي جماز آفريقاي شمالي ( مستعمره فرانسه ) را گزارش نموده واظهار كردند كه دلیل بيماري خیر تنها بر روي گره هاي لنفاوي اثر گذاشته بلكه منجر بروز آبسه هايي شده كه در سرتاسر تن پخش گردیده اند . يرسينيا پستيس علاوه بر ضايعات فوق از تراوشات پرده جنب نيز انقطاع شد . علاوه بر شكل جلدي ، اشكال سپتي سمي ريوي نيز در شتر صورت مي دهند ( Lobanov ، 1959 و 1967 ) . 

محققان ثابت كردند كه ناقل اصلي بيماري در بين شترها كك هست . كنه هاي هيالوما واورنيتودوروس نيز قادرند به طور مكانيكي بيماري را منتقل كنند (Fedorow ، 1960 ) .