انتخاب دام مناسب برای پروار بندی

انتخاب 

دام مناسب برای پروار بندی می بایست شتری را که دارای اسکلت درشت و کشیده،سالم و بدون امراض پوستی باشد انتخاب نمود . 

۵- 

جداسازی شترها بایستی شترهای ماده را جداگانه و حتی بدور از دید شترهای نر محافظت نمود در غیر این رخ شترهای نر شرایط مستی به خویش گرفته و پس از آن با نخوردن طعام و یا به شدت از غذای مصرفی آن ها کاسته می گردد . 

۶-ظرفیت 

مناسب در 

یک واحد صتعتی نباید تعداد شتر پرواری از پنجاه نفر کمتر باشد گونه های 

سیستم های پرواربندی شتر می 

توان به ۳ چهره پروار بندی را انجام داد: ۱-پرواربندی به خط مش باز یا این که مرتعی که در این سیستم دام در مراتع چرا نموده و هیچ مدل تغذیه دستی در اختیار دام قرار نخواهد گرفت .این 

روش پرواربندی شتر،در سال های پر باران انجام می شود ۲-پروار بندی به شیوه نصفه بسته یا این که نیمه گشوده که در این راه و روش دام در مرتع چرا نموده و شبکه های اجتماعی ها در منزلت ساده ای یه خرده کنسانتره در اختیار دام قرار می دهند . 

۳-پروار بندی به رویکرد بسته که دام را در جایگاه بسته ای محصور می کنند و تغذیه صد در صد به صورت دستی انجام می گیرد .در این رویه جایگاه دام از ۲ نصیب بهاربند و فضای سرپوشیده یا سایبان تشکیل گردیده و انبار ذخیره ی کنسانتره و هانکار علوفه هم برای آن واحد در لحاظ می گیرند . 

توصیه می شود به ازای هر ۶ نفر شتر به طور میانگین ۳ متر مربع سایبان و ۶ متر مربع بهاربند با مصالح ارزان قیمت مستقر و عرف معماری محلی ساخته شود . 

در ضمن سفارش می گردد جهت احداث آخور و آبشخور به ازای هر نفر شتر ۱متر آخور و ۰٫۵ متر آبشخور در حیث گرفته شود . 

مدیر 

روزمره در واحدهای پروار بندی مقام شتر خوبتر می باشد دارنده تهویه و نوروفروغ کافی باشد .مسائل بهداشتی و پیشگیری مثل واکسیناسیون و مداوا و محاسبه بر سلامت دامها طبق نظر و توضیه های دامپزشک فیس گیرد . 

پیشین از پروار می بایست شترها را حدود ۱۵ روز به غذای پروار عادت دهند و هم بر در مقابل بیماری های انگلی داخلی و خارجی جنگ گردد .خوبتر هست با سمپاش موتوری و با سموم فسفری تن دام را هفته ای یک بار سم پاشی نمود و این کار به زمان ۲ بار انجام پذیرد .قرص ضد انگلی هم باید به دام خورانیده شود . 

تعداد دفعات غذا دادن و یا تعلیف شترها می بایست در ساعت‌ها معلوم انجام گردد .خط مش و راه و روش تغذیه می بایست براساس تغذیه روزانه نشخوارکنندگان دیگر باشد .بیشترین مقدار تغذیه در صبح زود و آخرها آن‌گاه از ظهر صورت گیرد و تدارک خوراک در این ساعت باعث حداکثر مصرف می شود . 

علوفه سبز تازه بایستی خیلی با احتیاط به آن داده شود . چون سبب ساز نفخ شکم و اسهال می گردد .در شترهای برنا احتمال اندوه های گوارشی عمده می باشد .پخش علوفه در وسعت مضاعف منزلت از بلعیدن طعام توسط حیوان ها کاسته و خوراک در دسترس همه قرار می گیرد . 

مواد متراکم باید همیشه آنگاه از علوفه داده شود تا از پرخوری آن ها خودداری شود .قهر یکی دیگر از رفتارهای شتر می باشد .شتر ساعت ها و روز ها در یک جا می نشیند و در حالتی که عملکرد برای بلند کردن آن چهره گیرد،این اخلاق و رفتار طولانی تر می شود .تهیه و تنظیم علوفه بیرون از دسترس حیوان و عدم حضور تماشاگر ممکن می باشد این حالت را از در بین پیروز شود . 

در مورد پروار نمودن شترهای نر و مراقبت آن ها با یکدیگر در فصل سوز‌و‌سرما معملا یکی از آن ها که از سایر افراد قوی خیس می‌باشد حالت فحلی را از خویش نشان می‌دهد و سایر از تظاهر فحلی جلوگیری می‌نمایند .و در‌صورتی‌که بیش از یک دام این وضعیت را نشان دهد بین آن‌ها نزاع در گرفته و این مبارزه تا موقعی که یکی از آن‌ها شکست خورده و حالت جنسی خود را از دست بدهد ادامه دارد .پس میتوان اعلام کرد که عامل فحل نشدن شترهای نر ضعیف در یک گله مربوط به طبقه بندی اقتدار در گله می باشد .